به گزارش خبرنگار مهر، سلول‌های بنیادی مزانشیمی به عنوان گزینه‌ای برای سلول درمانی ضایعات مختلف، همواره مطرح و مورد استفاده بوده‌اند. با توجه به توان تمایزی این سلول‌ها، می‌توان انتظار داشت که پیوند سلول‌های بنیادی مزانشیمی به محل ضایعات استخوانی منجر به تمایز آنان به رده سلولی دلخواه و بهبود ضایعه شود، اما تا کنون ساختار ایده آلی که ترمیم ضایعات استخوانی به‌وسیله سلول‌های بنیادی مزانشیمی را ممکن کند وجود نداشته است.
با هدف ساخت داربست مناسبی که مهاجرت سلول‌های بنیادی مزانشیمی به محل ضایعه و تمایز آنان به سلول‌های استخوانی را ممکن کند؛ دکتر باغبان اسلامی نژاد، امیر کمالی، دکتر احمد عریان، دکتر بهاروند و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه شیراز، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن، داربستی از ژلاتین / نانو هیدروکسی پاتید (G/nHAp) ساخته شد که ریزکره‌هایی از جنس پلی‌گلایکولیک اسید (PLGA) دارای کانادیبیول (CBD) درون آن قرار گرفته بود.
سپس ساختار، تخلل و میزان تخریب داربست ساخته شد به کمک روش‌های آزمایشگاهی بررسی شد. پس از این سلول‌های بنیادی مزانشیمی به درون داربست انتقال یافته، داربست‌ها به محل ضایعه ایجادشده در استخوان رادیال (یکی از دو استخوان ساعد) حیوان مدل آزمایشگاهی پیوند زده شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Materials Science & Engineering C به چاپ رسیده است، نشان داد، کانادیبیول موجود در داربست یادشده باعث افزایش مهاجرت سلول‌های بنیادی مزانشیمی شده است. همچنین، بیان ژن‌های مربوط به استخوان در سلول‌های پیوند شده با داربست دارای کانادیبیول افزایش یافته بود.
بررسی‌ها نشان داد، ضایعه استخوانی ایجاد شده در حیوانات مدل، ۴ تا ۱۲ ماه پس از پیوند داربست حاوی سلول بهبود یافته و سلول‌های مزانشیمی به محل ضایعه مهاجرت کرده بودند. نتایج این پژوهش نشان داد کانادیبیول باعث تسهیل مهاجرت سلول‌های مزانشیمیبه محل ضایعات استخوانی و تمایز آنان به استخوان می‌شود.
