۱۷ژانویه ۲۰۱۹ - تحقیقات جدید نشان می دهد روش جدید غربالگری نوزادان و بزرگسالان برای پیش بینی خطر ابتلای آنها به دیابت نوع ۱ در آینده، بسیار موثرتر از روش های فعلی است.
محققان دانشگاه Exeter و موسسه تحقیقاتی Pacific Northwest در سیاتل یک نمره خطر جدید را ابداع کرده اند که اطلاعات ژنتیکی دقیق شناخته شده که در افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۱ نقش دارند، در آن در نظر گرفته شده است. این نمره ی خطر جدید می تواند برای کمک به شناسایی نوزادانی که در معرض بالاترین خطر برای ابتلا به این بیماری در آینده هستند، مورد استفاده قرار گیرد. این نمره ممکن است در زمان تشخیص دیابت برای جلوگیری در تشخیص اشتباه نوع دیابت(دیابت نوع ۱ یا نوع ۲) و تصمیم گیری در مورد درمان مورد نیاز برای هر یک از این انواع، که بسیار متفاوت هستند، بکار رود.
در این مطالعه که در مجله ی Diabetes Care منتشر شده است، محققان توضیح دادند که در این نمره ی خطر جدید که به نام T۱DGRS۲ خوانده می شود از تجزیه و تحلیل دقیق مناطق کلیدی ژنوم استفاده می گردد که در شناسایی نوزادان مبتلا به دیابت نوع ۱ در مقایسه با روش های موجود که از اقدامات ساده تر استفاده می کنند، تقریبا دو برابر موثرتر است.
بودجه ی این تحقیق توسط انجمن دیابت انگلستان تامین شده است، نتایج این تحقیق نشان داد که آزمایش جدید همچنین در پیش بینی دیابت نوع ۱ در بزرگسالان در جمعیت عمومی بهتر عمل می کند.
نویسنده ارشد این مقاله، دکتر Richard Oram گفت: پیش بینی اینکه فرد به چه بیماری هایی ممکن است در آینده مبتلا شود، یک حوزه ی مهم در علم است و دیابت نوع ۱ یک عنصر ژنتیکی قوی دارد که اکنون ما قادر به اندازه گیری آن هستیم. اندازه گیری خطر ژنتیکی دیابت نوع ۱ می تواند پیش بینی کند که چه کسانی به این بیماری در اوایل زندگی مبتلا می شوند، این اطلاعات می تواند به تحقیقات برای ابداع مداخلات بالقوه ی اولیه و تشخیص صحیح دیابت کمک کند.
برای توسعه ی این تست، محققان به تجزیه و تحلیل تنوع ژنتیکی و تعاملات ژنی در کل ژنوم ۶،۵۸۱ فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ شرکت کننده در مطالعه ی کنسرسیوم ژنتیک دیابت نوع ۱ پرداختند. سپس محققان این افراد را با ۹،۲۴۷ شرکت کننده در گروه کنترل مقایسه کردند. این کار به محققان کمک کرد که تمام عناصر ژنتیکی شناخته شده و اخیرا کشف شده را که می توانند نشانگر دیابت نوع ۱ باشند، با هم ترکیب کنند. سپس آنها شبیه سازیهایی انجام دادند تا بازده ی آزمایش خود را در مقایسه با روش های ژنتیک فعلی در تشخیص و غربالگری تعیین کنند
دیابت نوع ۱ زمانی شروع می شود که سیستم ایمنی بدن خود فرد به سلول های بتا که مسئول تولید و ترشح انسولین در پانکراس هستند، حمله می کند. حمله ایمنی معمولا چندین سال قبل از شروع علائم دیابت نوع ۱ اتفاق می افتد. اگر ما بتوانیم افرادی را که در آینده به دیابت نوع ۱ مبتلا می شوند، پیش از شروع بیماری شناسایی کنیم، می توانیم به والدین و پزشکان کمک کنیم تا قبل از تشدید بیماری آن را تشخیص دهند، همچنین این تست می تواند به توسعه ی درمان های موثر برای جلوگیری از ابتلای افراد به دیابت نوع ۱ کمک کند.
روش های کنونی تشخیص زودهنگام شامل اندازه گیری اتوآنتی بادی جزایر است- پروتئینهایی که در خون ظاهر می شوند و نشان دهنده تخریب سلول های بتا هستند. با این حال، نظارت بر آنتی بادی های گران قیمت است و اندازه گیری آنها در کودکان بسیار دشوار است.
تیمExeter به تازگی کشف کرده است که نیمی از همه موارد دیابت نوع ۱ در بزرگسالی رخ می دهند و اغلب می توانند به اشتباه، بعنوان دیابت نوع ۲ تشخیص داده شوند. اما نمره ی خطر جدید می تواند به تمایز بین دیابت نوع ۱ و نوع ۲ کمک کند تا متخصصان مراقبت های بهداشتی بتوانند تشخیص درست و درمان مناسبی را ارائه دهند.
یکی از نویسندگان این مقاله دکتر William Hagopian، گفت: جمع آوری تمام اطلاعات ژنتیکی با هم در یک آزمایش می تواند روش بهتری برای تعیین نمره ی خطر باشد. این باعث می شود پیش بینی دیابت نوع ۱ در میان همه کودکان در کلینیکهای بهداشت عمومی بسیار ارزان تر باشد و به والدین برای نظارت بر بروز علائم اولیه و اجتناب از بستری شدن کودکان به دلیل عوارض تهدید کننده زندگی، هشدار می دهد. کودکانی که در معرض خطر زیاد برای ابتلا به دیابت نوع ۱ در آینده هستند، می توانند در کارآزماییهای تحقیقاتی شرکت کنند تا به ابداع شیوه هایی برای به تاخیر انداختن یا پیشگیری از پیشرفت بیماری به مرحله ی کلینیکی دیابت کمک کنند.
آنا موریس، دستیار مدیر استراتژی تحقیق و مشارکت در انجمن دیابت انگلیس، گفت: این بسیار هیجان انگیز است که می بینیم از قدرت ژنتیک برای کمک به پیش بینی میزان خطر ابتلای یک فرد به دیابت نوع ۱ در آینده، به ویژه از سنین پایین استفاده می شود. این رویکرد می تواند به کاهش خطر تشخیص اشتباه یا ایجاد عوارض در طول تشخیص کمک کند.در آینده، این تحقیق همچنین می تواند بینشهای جدیدی را در مورد آنچه باید برای جلوگیری از پیشرفت دیابت نوع ۱انجام شود، ارائه دهد.
