یافته‌های یک پژوهش که توسط محققان آمریکایی انجام شده است، نقش مؤثر رطوبت هوا در انتقال ویروس کرونا در هوا را نشان می‌دهد و لزوم توجه به فاصله اجتماعی را بیش‌ازپیش گوشزد می‌کند.
به گزارش سلامت نیوز، امروزه همگی می‌دانیم که کروناویروس جدیدی که باعث بیماری کووید-19 می‌شود، می‌تواند از طریق فعالیت‌های طبیعی تنفسی مانند نفس کشیدن، صحبت کردن و سرفه پخش شود، اما هنوز درباره چگونگی انتقال ویروس از طریق هوا اطلاعات چندانی در دست نیست.
اما دانشمندان دانشگاه میسوری آمریکا در پژوهش اخیر خود در حوزه فیزیک سیالات، در مورد چگونگی تأثیر جریان هوا و جریان مایعات بر قطرات بازدم انسانی که حاوی ویروس هستند، به مطالعه پرداخته‌اند. آن‌ها مدلی را توسعه داده‌اند که قادر است توصیف دقیق‌تری از تلاطم هوا را که بر مسیر قطره بازدم تأثیر می‌گذارد، ارائه دهد.
در این تحقیق نه‌تنها حمل قطرات از طریق هوا بلکه تعامل آن‌ها با محیط اطراف به‌ویژه هنگام تبخیر در نظر گرفته شده است.
محاسبات انجام‌شده توسط این مدل، تأثیر مهم و غافلگیرکننده هوای مرطوب را نشان می‌دهد. بر این اساس، رطوبت بالا می‌تواند طول عمر قطرات متوسط را تا 23 برابر افزایش دهد.
قطرات خارج‌شده از دهان انسان هنگام تنفس طبیعی دارای طیف وسیعی از اندازه هستند، از حدود یک‌دهم میکرون تا 1000 میکرون. برای مقایسه، می‌توان به این نکته توجه کرد که موی انسان، قطری حدود 70 میکرون دارد. این در حالی است که یک‌ذره کروناویروس معمولی کمتر از یک‌دهم میکرون است. اما به‌طورکلی، معمول‌ترین قطرات بازدم حدود 50 تا 100 میکرون قطر دارند.
طبق یافته‌های این تحقیق، رطوبت بر سرنوشت قطرات بازدم تأثیر می‌گذارد، زیرا هوای خشک می‌تواند تبخیر طبیعی را تسریع کند.
بر این اساس، در هوایی با رطوبت نسبی 100 درصد، شبیه‌سازی‌ها نشان دادند که قطرات بزرگ‌تر که 100 میکرون قطر دارند، تقریباً 6 فوت دورتر از منبع بازدم به زمین می‌رسند و قطرات دارای قطر کمتر با قطر حدود 50 میکرون می‌توانند در هوای بسیار مرطوب به‌اندازه 5 متر یا حدود 16 فوت حرکت کنند.
این در حالی است که در هوای با مرطوب کم، انتشار کند می‌شود. برای در رطوبت نسبی 50 درصد، هیچ‌کدام از قطرات 50 میکرونی فراتر از 3.5 متر را طی نکردند.
طبق این نتایج، اگر بار ویروسی موجود در قطرات ترشحی را متناسب با حجم در نظر بگیریم، تقریباً 70 درصد ویروس‌ها طی هر سرفه شخص بیمار روی زمین می‌افتند.
همه این‌ها حکایت از آن دارد که حفظ فاصله فیزیکی از طریق کاهش رسوب قطرات بر روی افراد و از طریق کاهش احتمال استنشاق ذرات معلق در هوای نزدیک به منبع عفونی، می‌تواند انتشار بیماری کووید-19 و بیماری‌های مشابه آن را به میزان قابل توجهی از بین ببرد.
قابل ذکر است این یافته‌های علمی پژوهشی در نشریه Physics of Fluids منتشر شده‌اند.
